सुदुरको कान्छो लोकेश
पिडा
आँसु छोपेर हास्न खोज्दै छु म धोका पाएर ।
अझै जिउँदो लासमा बाच्दै छु म धोका खाएर ।।
निस्ठुरी बनेर कस्तो पिडा दियो यो बबैगुनीले ।
जिवन नै अन्धकार देख्दै छु म धोका पाएर।।
हास्नेलाई के था सम्झिने यो मनको पीडा ।।
अन्जान धेरै भएछ परिणाम भो धोका पाएर ।।
चोटैचोट पाएको भाग्यमा खुशी जति चुडिएछ ।
चारैतिर यस्तै छाएको देख्दै छु म धोका खाएर ।।
अन्जानको गतिले ठेस भोग्दै छु म धोका खाएर ।
जोवनको मतिले भेस झेल्दै छु म धोका पाएर ।।
लोकेन्द्र रावत .सा.न. १३ अछाम
हाल. भारत दिल्ली
